نصف جهان: «شارلوت بلانشار»، سينماگر جوان فرانسوي که در پي ساخت مستندي فرهنگي از ايران است، مي‌گويد درخشش سينماي ايران در جهان قابل توجه است و تأکيد مي‌کند: ايران زبان متفاوتي دارد که بايد آن زبان را شناخت؛ زباني که با آن مي‌شود فکر کرد، غذا خورد، لباس پوشيد، خوشحال شد، عصباني شد، ازدواج کرد و حتي جان باخت. او معتقد است ايران زبان متفاوتي دارد که بايد آن زبان را شناخت.

بلانشار که کارگرداني فيلم «خوشه گندم» را در کارنامه خود دارد، هم ‌اکنون براي پروژه‌ اي سينمايي در شيلي به سر مي‌برد. او سال گذشته سفري به ايران داشت و قصد دارد به زودي از مجموعه عکس‌هايش يک گالري در ايران ترتيب دهد و همينطور يک مستند فرهنگي از فيلم هايش در مورد ايران تهيه کند.

شارلوت بلانشار معتقد است سينماي ايران چيزهاي زياد براي گفتن دارد و خاطرنشان مي‌کند: درخشش سينماي ايران در دنيا قابل توجه است. بلانشار از عباس کيارستمي به عنوان فيلمسازي جهاني و شناخته شده نام برد و گفت: «کپي برابر اصل» با بازي «ژوليت بينوش» نشان دهنده تفکر عميق کارگرداني مثل عباس کيارستمي است و «طعم گيلاس» اين کارگردان هم طرفداران زيادي در فرانسه دارد.

اين فيلمساز جوان به نام اصغر فرهادي هم اشاره کرد که جمع‌هاي روشنفکري و مردم عادي فرانسه با نام او آشنا هستند و گفت: ايران پر از سوژه‌هاي سينمايي است که ممکن است در هيچ کجاي دنيا با آن مواجه نشويد.

بلانشار با تأکيد بر اينکه ايران پر از فرصت‌هايي است که يک هنرمند مي‌تواند به دنياي آن وارد شود، گفت: فرهنگ‌هاي متفاوت، وجود عشاير، معماري نشأت گرفته از دين و زبان همگي ويژگي‌هاي کم‌نظير ايران براي هنرمندان جهان به شمار مي‌روند.

کارگردان «خوشه گندم» اشاره‌اي هم به روستاي ابيانه به عنوان يکي از زيباترين نقاط ايران داشته و مي گويد: وقتي به ابيانه مي‌رويد خانه‌ها را قرمز مي‌بينيد و روسري‌ها را سفيد. در اين شهر، راه رفتن مردم فرهنگ ديگري دارد و قلب‌هاي مردم حرف‌هايي مي‌زند که مرز نمي‌شناسد؛ گويي جهاني‌سازي در دل سنت به وجود آمده است.

بلانشار با اشاره به لباس‌هاي يکدستي که عشاير بختياري مي‌پوشند، گفت: با اينکه لباس يکدست رهاورد مدرنيته بوده است، ولي گويي يکدستي لباس عشاير ايران جز سنت آنها بوده است. اين زيبايي‌ها به اندازه‌اي است که اگر دوربين دست بگيري و فيلم و عکس آن را ثبت کني هم کافي نيست، بلکه بايد سال‌ها در ميان عشاير زندگي کرد.

او خاطرنشان کرد: من در يک بستر و زمينه فرهنگي و اجتماعي ديگر بزرگ شده‌ام؛ زمينه‌اي که آدم‌ها در آن حرف‌هاي زيادي براي گفتن دارند ولي تنها هستند. در ايران ممکن است نتوانم با کسي فارسي صحبت کنم ولي ساعت‌ها حرف داريم که با مردم رد و بدل کنيم.

اين فيلمساز جوان ادامه داد: ايراني‌ها به صورت پيش‌فرض مي‌خواهند به تو کمک کنند. در صورتي‌که در اروپا فرض بر اين است که به کسي اعتماد نکني. بلانشار با ذکر خاطره‌اي از سفرش به ايران، گفت: کنار خيابان منتظر تاکسي بوديم که يکي از ساکنان همان خيابان، وقتي مي‌خواست وارد خانه‌اش شود سر صحبت را با ما باز کرد و بسيار با هم شوخي کرديم و در نهايت من و دوستم را به خانه دعوت کرد و چند ساعتي را آنجا مهمان بوديم. به‌نظرم اينکه در ايران آنقدر به سرعت با يک غريبه صميمي مي‌شوند موضوع جالبي است.